dag 12 reisdag naar de Drakensbergen 3jan2008

Vanmorgen nemen we weer afscheid van onze koele kamers. Onze waszakken halen we op en alles zit er schoon en fris in. Luxe hoor! De koffers dus weer ingepakt, ontbijten en nog even snel internetten aan de overkant want we gaan vertrekken. Het is 8 uur en al weer broeierig warm. Vandaag hebben we een behoorlijke trip voor de boeg naar de Drakensbergen. Gerard en Sietske zijn nu aan het vervellen in hun gezicht en dat ziet er wel komisch uit. Gerard kijkt nog 1 keer naar het grote aquarium met een school vissen. We rijden over een 4-baans-weg met een groenstrook ertussen. Een vluchtstrook kennen ze hier niet. Die strook is er wel, maar wordt niet zo gebruikt. Langzaam verkeer maakt vaak plaats voor sneller verkeer door op de ‘ vluchtstrook ‘ te gaan rijden. Dit soort wegen zijn tolwegen en regelmatig moet de chauffeur tol betalen. Voetgangers lopen vaak langs de (snel)weg en vandaag lopen er veel in de middenberm. We gaan van vlak naar steeds heuvelachtiger en we zien het landschap veranderen. Onderweg nog een paar verrassingen. We stoppen even op de ‘ vluchtstrook ‘ om vanuit de bus te kijken naar een krokodillenkwekerij. Honderden krokodillen in verschillende maten zien we liggen of zwemmen in bassins. We kunnen natuurlijk niet te lang blijven staan. De volgende verrassing is een radar-controle. Onze chauffeur Chris krijgt een stopteken. Volgens de zwarte agenten zou hij 105 kilometer hebben gereden. Een bus mag daar 100 en met de correctie hier van 10% zou er niks aan de hand zijn, maarrrrrr, de agent had hem nu laten stoppen en nu moest er dus een bon volgen???? Hij krijgt 150 rand boete. (15 euro) Chris is zelf verantwoordelijk voor boetes en dit is voor hem veel geld. We hebben in de bus hierna even ‘ gelapt ‘ wat hem nog 20 rand winst oplevert. Onderweg hebben we ook weer een koffiestop en een lunch/shop-stop. We moeten ook inkopen doen voor onze ‘ braai ‘ (bbq) van morgenavond. Ko koopt samen met Theo in. Ko, die een stem heeft als Moskovic en volgens Gerard ook de stem van de ‘ slechte man met zwarte kleding ‘ in een Nickolodean serie. Ko lust zelf graag een drankje, maar ik denk dat hij bij het inkopen alles nu al dubbel zag…. Enorm wat hij meeneemt. We gaan het zien. Onze reisleider Theo verzorgt het vlees en de rest. Chaotisch als hij is duurt het inkopen behoorlijk lang. Kan ik mooi nog wat leuke souvenirs kopen. Het is inmiddels niet meer zo heet. We hebben zelfs regen onderweg en de zonnebril hebben we vandaag niet nodig. In de verte zien we de bergen steeds dichterbij komen. Bij Winterton gaan we van de snelweg af. De vergezichten worden steeds mooier en ik film ook wat van de huisjes langs de weg. Vaak soort hutjes met een plat dak met stenen om de wind er geen grip op te laten krijgen en hier ook veel ronde hutjes met rieten dak. Deze zijn niet groot, misschien een doorsnee van 4 meter. Hier geen townships, want dat ziet er echt veel erger uit. Die zagen we vlakbij Johannesburg en ook Pretoria. Dan is het hutje/hutje naast elkaar met afvalhout en stukken plastik. Onderweg kunnen we daarom ook niet overal stoppen, vooral niet bij dit soort arme dorpen, omdat dit te gevaarlijk is. Ook zie je dat bij iets luxere huizen altijd een hek met prikkeldraad om het huis en tralies voor de ramen. Wij zitten echt op een toeristenroute. Onderweg horen we veel Duits en Nederlands. Bij winkelcentra is er altijd veel bewaking. Bij elke geldautomaat bijvoorbeeld zit of staat een bewaker. Op zo’n plaats zijn er gemiddeld veel blanken. Ik had 1 keer dat ik met Sietske in een winkelcentrum liep toen er alleen zwarten om me heen liepen. Voelt anders. De verschillen in dit land zijn groot. De bewakers, bedienden en toiletjuffrouw zijn bijna altijd zwart. Theo vertelde ook dat de tips die wij geven een belangrijk deel van hun inkomen is. Een zwarte werknemer verdient gemiddeld 500 rand (50euro) per maand en een blanke werknemer tussen de 3000 en 5000 rand. (300 / 500 euro). Het is geen wonder dat de spanningen hier hoog oplopen. Onderweg zien we een ploeg, getrokken door 2 gehoornde koeien. We zijn inmiddels aan de rand van de bergen en krijgen een mooi schouwspel te zien van onweer. Kronkelende weggetjes leiden ons naar onze bestemming en je snapt niet dat er in zo’n uithoek nog iets is. Als we aankomen op de plaats van bestemming: Didima Cathedral Peak, Kwazulu Natal, Winterton, komt de regen met bakken uit de hemel, maar na het inschrijven van Theo en het verdelen van de sleutels van de huisjes hebben we geluk. Het wordt droog. Hier is een architect bezig geweest met fantasie. De huisjes liggen op een heuvel en we hebben een werkelijk fabelachtig uitzicht op de bergen aan de overkant ! Wij krijgen een ‘ 2 onder 1 kap met tussendeur ‘. Binnen zijn de huisjes al net zo mooi als aan de buitenkant. Ik heb nog wat prachtige opnames gemaakt van de bergen in de wolken met een flauw zonnetje, die er tussendoor probeert te schijnen. Lukt overigens niet. Het is dan al weer half 6 in de middag en even later verzamelen we ons met z’n allen bij huisje 20, want Carmen, dochter van Lieke en Reinier is vandaag 15 jaar geworden. We eten gezellig taart, eerst buiten, maar al snel moeten we naar binnen omdat het weer hard regent. Kan ik even later toch die regencape en paraplu gebruiken die ik ook had meegenomen. Na een heerlijk buffet gaan we – met jassen aan en dat was al even geleden – in het stikkedonker naar ons huisje. We zitten nu midden in een prachtig wandelgebied. Morgen is onze invulling vrij, dus “dat zien we morgen dan wel weer!”

Ik kan geen foto's er bij zetten, want dat kan deze computer niet aan. Hij is eeeeeeeeeeeerg traag. Kijk anders op www.kznwildlife.com en zoek naar Didima Cathedral Peak. Dan kunnen jullie zien hoe onze huisjes er uit zien. NB Sita: ik open geen mail.