dag 14 en 15 onze laatste terug-reis-dag 6jan2008

Vanmorgen zijn we weer op tijd opgestaan om alles op tijd in de koffers te krijgen. We hebben inmiddels ervaring en we zijn ruim op tijd klaar. We ontbijten in de open lucht voor ons huisje. Het is bewolkt, maar heerlijk weer. Chris komt langs met de bus en we laden alle koffers voor de laatste keer in het laadruim. Vandaag dus onze laatste dag in Zuid-Afrika.Het reizen door de Drakensbergen is mooi. Het is zaterdag en we zien dat veel Afrikaners in hun 'zondagse' kleding langs de weg lopen of staan om naar de kerk te gaan. Kleurige vrouwen en mannen keurig in pak. Snap je niet als je de huisjes ziet. We kiezen niet de snelste, maar de mooiste route. Langs prachtige meren en dwars door een natuurpark: het Golden Gate Highlands National Park. Dit park wordt ook gewoon bewoond met dus wild in hun achtertuin. We zien op een afstand een gnoe en zebra’s. Voor ons loopt een zebrapad: een groepje zebra’s, de weg over. Dat heeft Chris hier nog nooit meegemaakt. We stoppen even om onze laatste foto’s van deze ingelaste game-drive te maken. Vlakbij staat ook een groepje ezels te grazen. Een onverwachts dierentoetje! Midden in dit prachtige gebied met schitterende rotspartijen ( zo zou de wereld van Ayla er denk ik uitgezien hebben ) stoppen we even bij een hotel om de benen te strekken. Daarna reizen we weer verder en we zien het landschap weer veranderen naar ‘ platland ‘. We rijden nu door het witte gebied van Zuid-Afrika. Met 50.000 boeren, mijnen en veel werk. Er wonen 2 miljoen mensen en 20% van al het werk gebeurd hier. We zien weer grote tegenstellingen tussen grote fabrieken, nette landerijen en arme huisjes. Ook zien we een paar dorpen ‘ Mandela-huisjes ‘. Hele dorpen kleine maar nette huisjes met een klein stukje grond. Omdat we op tijd zijn bezoeken we nog een groot winkelcentrum in Johannesburg. Hoog-Catharijne in het kwadraat. Enorm wat een luxe en enorm groot. Bij de bus nemen we vast afscheid van Chris en Theo. Chris krijgt een gevulde envelop. Ook neemt hij nog vlees mee van onze braai van gisteren. Iwijn heeft geregeld dat we allemaal iets hebben geschreven in een Ajax-vriendenboekje. Theo als echte Fijenoord-fan wil dit boekje eigenlijk niet aanraken, maar is toch erg blij met de inhoud. Ook hij krijgt een envelop, maar dan met euro’s. Veel verdienen doen gidsen niet; 30 euro per dag en voor het geld doen ze het dus niet!. Theo heeft voor ieder een leuke kaart met eigen tekst gemaakt. Leuk! Dan nog een kwartierje naar het vliegveld, waar we de koffers weer op wagentjes laden en aansluiten bij een lange lange lange rij…die zo’n 2 uur zal duren. We moeten met ons wagentje op een soort weegschaal staan: 76 kilo en dus nog ruimte voor 4. Een ZuidAfrikaanse vrouw die naar Moskou reist krijgt van ons de 4 kilo. Moet ze wel met ons inchecken en daar gaat het gelijk even fout. We krijgen 3 bills mee en moeten weer terug. Dat lukt gelukkig snel en we kunnen gelijk doorlopen. Bij de ‘ piepjes poort ‘ kom ik er achter dat m’n leatherman-mes in de handbagage zit. Kan natuurlijk niet. Omdat we nog maar weinig tijd hebben laat ik hem achter. Dan door naar de laatste controles en door de slurf het vliegtuig in. Dan zien we dat onze zitplaatsen allemaal op een verschillende plek zitten.. Sh.. Sh… Sh…Bert zit wel in dezelfde rij en kan het daar oplossen en ik kan gelukkig ruilen met Maaike en Ineke. Vrij snel en op tijd kiezen we het luchtruim: terug naar huis.

En mama: je vroeg hoe ik toch van die lange verhalen kon schrijven. Ik type snel en was ’s avonds meestal op tijd om m’n kamer om de kids in bed te doen. Dan ging ik lekker op het bed zitten met m’n laptop om m’n verhaaltje te schrijven. Is ook nog leuk om zo de dag door te nemen. Nu zit ik in het vliegtuig en Sietske ligt naast me te slapen met haar hoofd op mijn arm. Slapen lukt mij niet. We vliegen nu boven de bergen van Algarije. Nog 3.36 uur te gaan, 6508 miles hebben we gevlogen, onze snelheid is 932 km/u, en de buitentemperatuur is -45 graden op een hoogte van 10.450 meter. In het vliegtuig is het licht uit omdat de meeste mensen liggen te slapen. Wel kun je filmpjes kijken of muziek luisteren om het schermpje wat achter tegen de stoel voor me zit. En ik ben dus klaarwakker…..

Om half 8 Nederlandse tijd landen we op Heathrow. De aansluiting is daar goed en om 10 voor 10 Nederlandse tijd vertrekken we naar Schiphol. Om 10.45 uur zetten we weer voet op Nederlandse bodem, waar we door Hans en Conny worden opgewacht. De reispilletjes hielpen Gerard goed. Het is goed ook weer thuis te komen! In de voortuin zit een namaak-Bert met een bord‘ 50 Abraham gezien ‘ op een stoel. Hij is een beetje verregend, maar leuk! Joop is blij Gerard weer te zien en de paarden staan en goed bij buiten. Dit verhaal zet ik er nu thuis op. Heb het gevoel dat m’n oogleden een kilo wegen, maar Bert wil toch nog even met Minke mennen. Denise heeft samen met Wim, Denise en Chloé goed op alles gepast en op de keukentafel staat een overheerlijke APPELTAART van Lida. Lida, we hebben hem, samen met Hans, Conny en Denise en de kids in 1 keer opgegeten! Heerlijk. Ik zal er later nog foto's en zo blij plakken, en, wat gaat die internet thuis toch heerlijk snel!

Ik wil alle lezers bedanken voor hun meeleven en belangstelling. Ik vond het leuk om te doen en genoot van de reacties. We hebben de 3 uur film inmiddels gezien en daar kan ik een heel mooie film van kan maken mét de prachtige foto's van mijn mede-reisgenoten. Om lang van na te genieten!
Een unieke en bijzondere ervaring !!!!!!!!